مقایسه وضعیت استرس شغلی و رضایت شغلی بین پرستاران بخشهای داخلی، جراحی، مراقبتهای ویژه و اورژانس

lقدمه: استرس و رضایت شغلی ازجمله عوامل تأثیرگذار در کارایی پرستاران می باشد در کنار همه عوامل، شرایط متفاوت کاری در بخش های مختلف بیمارستان ها از مسائل قابل توجه می باشد. هدف: از این رو پژوهش حاضر به مقایسه وضعیت استرس شغلی و رضایت شغلی در بین پرستاران 4 بخش داخلی، جراحی، مراقبت های ویژه، اورژانس پرداخته است. مواد و روش ها: این تحقیق از نوع توصیفی در سال 1393 بین پرستاران بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و بیمارستان تأمین اجتماعی زاهدان انجام شده است. جامعه آماری 523 نفر بود که 103 نفر با نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. از پرسشنامه های رضایت شغلی سینک و مقیاس استرس پرستاری گری تافت و اندرسون استفاده شد. داده ها با spss نسخه 16 با استفاده از آزمون های آماری anova تحلیل شدند. یافته ها: در بین بخش های مختلف در نمره استرس شغلی و بعضی از خرده مقیاس های آن تفاوت معنادار مشاهده شد (05/0 p≤). استرس مربوط به مرگ و مردن (24/2) بیشترین میزان و سپس به ترتیب استرس حجم کار (21/2)، عدم اطمینان به درمان (20/2) در رتبه های بعدی قرار داشتند و کمترین استرس مربوط به تبعیض (34/1) محاسبه شد. همچنین بر اساس نتایج پرستاران بخش های داخلی و اورژانس در نمره کلی استرس و بیشتر خرده مقیاس های استرس نمرات بالایی را نشان دادند. با توجه به نتایج بین رضایت شغلی پرستاران بخش های مختلف تفاوت معناداری مشاهده نشد (64/0= p) و به طور کلی رضایت و استرس شغلی پرستاران در هر دو مورد در حد متوسط مشاهده شد (استرس شغلی =89/57؛ رضایت شغلی =56/17). بحث و نتیجه گیری: جهت کاهش استرس در ارتباط با مرگ بیمار می توان به داشتن جلسات مشاوره بعد از مواجهه با مرگ بیمار و به طور کلی تر توجه به پرستاران بخش اورژانس و داخلی، تنظیم حجم کاری، دادن آموزش های لازم و کافی در زمان کارورزی (با توجه به متغیر عدم اطمینان به درمان) ضروری به نظر می رسد.